بررسی رابطه شاخص های عدالت اجتماعی و سلامت در ایران؛ ۱۳۸۵-۱۳۶۳

مقدمه: دستیابی به عدالت اجتماعی و ارتقاء سلامت جامعه از جمله مهم­ترین اهداف و محورهای سیاست­های توسعه­ای (توسعه اجتماعی) در جوامع می­باشد. بر این اساس بررسی شاخص­های این دو محور اصلی توسعه اجتماعی حائز اهمیت می­باشد. بررسی رابطه شاخص­های عدالت اجتماعی و سلامت در ایران در سال­های 1385-1363. مواد و روش­ها: مطالعه تحلیلی و از نوع همبستگی اکولوژیکی بوده و واحد تحلیل جمعیت کشور در سال­های مورد بررسی می­باشد. داده­های مورد نیاز مطالعه از مرکز آمار ایران و بانک مرکزی تهیه شده و توسط نرم­افزارهای stata و spss پردازش و تحلیل شدند. یافته­ها: در سطح معناداری (01/0p<) رابطه شاخص­های عدالت اجتماعی با امید به زندگی معنادار بود (0001/0p=): سهم درآمدی (69/0-r=)، فقر (71/0-r=)، هزینه در بهداشت (79/.r=)، هزینه در آموزش (85/0r=). در سطح معناداری (01/0p<) رابطه شاخص­های عدالت اجتماعی با مرگ­ومیر کودکان زیر 5 سال معنادار بود (0001/0p=): سهم درآمدی (71/.r=)، فقر (64/0r=) هزینه در بهداشت (69/0-r=)، هزینه در آموزش (76/0- r= ). نتیجه­گیری: افزایش فقر و نابرابری درآمدی اثر معکوس بر امید به زندگی داشته و با میزان مرگ­ومیر کودکان زیر 5 سال رابطه مستقیم دارد. افزایش هزینه­های دولت در آموزش و بهداشت با امید به زندگی رابطه مستقیم و با مرگ­ومیر کودکان زیر 5 سال رابطه عکس دارد. براساس آزمون رگرسیون، نابرابری درآمدی و هزینه در آموزش به تنهای (52f=)، 86 درصد تغیرات متغیر سلامت را تبین کردند.